V RP już się zbliża

Lolek bywa zafascynowany tym, w jaki sposób niektórzy przedstawiciele „liberalnej z nazwy” i parówczanej w smaku części społeczności podchodzą do zwycięstwa PiSu w ostatnich wyborach oraz tego, jak sytuacja będzie się rozwijać. Bywa zafascynowany, bo często mówimy tu o czystej maści fantazjowaniu. Ale zacznijmy od początku.

Dlaczego ludzie zagłosowali na PiS?

Mówiąc szczerze to chyba tego nie wiemy. Przynajmniej lolek nie spotkał się z poważną analizą na ten temat. Taką, w której ktoś na poważnie by się o takie rzeczy wyborców PiSu pytał.

Oczywiście nie jest to nic niezwykłego. Przykładowo Joanna Elvy badając proces uchwalania lokalnych planów transportowych w Wielkiej Brytanii wskazała, że tam też nikt* się nie pytał o zdanie takich np. samotnych rodziców czy biedaków (typowych grup zagrożonych odtransportowym wykluczeniem społecznym). Niepytanie się nie przeszkodziło oczywiście w ustalaniu jakiś polityk specjalnie pod te grupy. Dla odmiany w Leicester zapytano się mniejszości etnicznych (kolejna grupa zagrożona, niedowiarki mogą sobie prześledzić ostatnie wiadomości z Harlow) co sądzą, ale nie przełożyło się to na żadną konkretną politykę. Co więcej autorka przypomina konkluzję przedstawioną m.in. w trzynastoletnim artykule Hodgson i Turnera, że w procesach partycypacyjnych łatwo jest pominąć  głos „zwykłych” ludzi (a tym bardziej wykluczonych). Dużo łatwiej rozmawia się z grupami zorganizowanymi (po cichu wokół pieniądza lub głośno wokół idei/interesu, ale te też muszą mieć zasoby na protestowanie). Autorzy Ci przywołują też cytat z jeszcze starszej (16 letniej) publikacji Power i Wilsona:

Area depletion leads to inadequate political representation and reduced competition for the role of Councillor. This is now a serious problem in the poorest inner city authorities including inner London. Many conventional forms of involvement do not operate. A sense of failure, rejection and shame over where people live and belong grows. This undermines hope of change and prevents neighbourhoods from offering that sense of security and commitment that ensure vitality.

(czyli streszczając po Polsku: mieszkańcy biednych obszarów nie wierzą w politykę oraz w to, że ich zaangażowanie cokolwiek zmieni na lepsze)

Czyżby więc sygnały alarmowe Brexitu były widoczne już prawie pokolenie temu? Zostawmy to ludziom, którzy wiedzą cokolwiek o życiu w Wielkiej Brytanii.

W Polsce takiego rodzaju kwestie są podejmowane na serio jeszcze rzadziej niż w Wielkiej Brytanii, gdzie trzeciodrogowcy wydali pieniądze na badania prowadzone w ramach Social Exclusion Unit czy Sustainable Development Commission. Tzn. oczywiście, czasem zadaje się szybkie pytania zwolenniczkom PiSu. „-Dlaczego głosowałaś na PiS?; – Bo Jarosław zbawi Polskę, a Tusk rozkrada.” Ale co znaczy ta odpowiedź, to już chyba niewiele osób zainteresowuje.Bo to wymaga dużo wysiłku intelektualnego, a przecież można sobie pofantazjować. Fantazjowanie jest w sam raz na blogaska, więc lolek też sobie na to pozwoli.

Ale najpierw odpowiednio nastrojowa muzyczka do posłuchania:

Typowa parówkowa fantazja na temat zwycięstwa PiSu jest taka: „Ci, co zagłosowali na PiS, pożałują jak Polska upadnie. Oj pożałują.” Czasem jest rozwijana do „Bo co? bo mieszkań im się zachciało? Ja dostałem swoje za równowartość miesięcznej pensji w ramach rozsprzedaży PRL”. Lolek musi przyznać, że nie wie czy w tych momentach prostować, że ta promocja skończyła się wiele lat temu, a teraz mieszkania to równowartość jakiś 150, a z odsetkami nawet 300 pensji, czy też lepiej sobie odpuścić i opuścić pokój zanim akt kiśnięcia parówki zostanie dokończony. Niemniej jednak lolka fascynuje to parówkowe przekonanie, że szaremu człowieczkowi żyło się dotychczas w Polsce aż tak dobrze. Że jego budżet na zakup samochodu był aż tak duży, że docenił możliwości, które daje Unia Europejska i założył firmę w Czechach w celu uniknięcia zapłacenia obowiązującego w Polsce podatku. Oraz w ogóle cieszy się tym, że nie zna granic dotyczących innych (uwaga, ostre jazdy). Jakby nie patrzeć mamy jednak za sobą te ćwierć wieku demontażu socjalu i praw pracowniczych, więc znaczna część społeczeństwa nie musi postrzegać tego okresu, jako najlepszego momentu życia. Tym bardziej, jeśli jakieś benefity albo nie są jej bezpośrednio potrzebne (bo np. nie jeździ po świecie) lub była ostatnia w kolejce po ich otrzymanie (autostrad nie zbudowano równocześnie w całej Polsce).

No ale uwierzmy w parówkową fantazję. PiS doprowadza do upadku kraju. Tylko jak? Hmm… może przez „rozdęty” socjal zostanie przekroczony próg ostrożnościowy długu publicznego? Ok, niech będzie.

Odstawmy na bok dyskusję o tym czy takie progi są w ogóle potrzebne; i czy wartość światowych dóbr i usług (PKB) wzrasta; oraz jeśli tak, to czy powinna podążać za tym ilość pieniądza (powiększana przez „dodruk” i zadłużanie się); czy też lepiej lepiej przyzwolić na deflację spowodowaną tym, że taka sama ilość pieniądza reprezentuje coraz większą wartość dóbr i usług? Od tego są inne blogaski. Nie będzie to także miało większego znaczenia w procesie politycznym upadku III RP (bo teraz mówimy już o mojej fantazji).

Zastanówmy się co zrobią poszczególni polityczni gracze, gdy próg ostrożnościowy zostanie osiągnięty, a przed Polską stanie wizja zafundowania sobie drugiej Grecji z jej pętlą zadłużeniową związaną z kurczeniem się gospodarki i tym samym zwiększaniem się względnej wartości długu? Neoliberałowie, jak na neoliberałów przystało, będą nas oczywiście przekonywać, że cięcia są niezbędne, a śmierć głodowa za ojczyznę wcale nie jest taka zła. Ba, może nawet zatrudnią do tv tego kołcza z SGH, by przekonał nas, że „ten ból jest przyjemny”. Lolek obawia się jednak, że zwykli ludzie nie będą tak bardzo chętni na opuszczenie swojej strefy komfortu** i „umarcie z głodu za ojczyznę”. Tym bardziej, że zapewne znowu okaże się, że cięcia dotyczą jedynie tych nie mających odpowiednich znajomości i funduszy na prawników***.

Ludzie Ci prędzej z wielką chęcią zagłosują w wyborach tak, żeby PiS otrzymał konstytucyjną większość, która jest niezbędna do usunięcia zapisu o progu ostrożnościowym i tym samym uniknięcia losu Grecji. Przy okazji PiS oczywiście wprowadzi też kilka innych niezbędnych poprawek.

Mówicie, że upadająca Unia się na to nie zgodzi? No cóż, po coś to odrodzenie armii i repolonizacja gospodarki w końcu jest. Oczywiście w parówkowych fantazjach owa repolonizacja robi za przykład „wiary prolstwa w cuda”. Może i nawet tak właśnie jest. Do tej pory niewierząca, siedząca cicho „bo i tak nic się nie zmieni” większość w końcu w coś uwierzyła. Warto zapytać się zatem szanowne parówkarstwo o to jaką przedstawia konkurencję dla mitu o silnym polskim biznesie. Kontynuację globalnego wyścigu na dno skutkującą nędzą miliardów i bogactwem dziesiątek?

Oczywiście PiSowi i ogólnie narastającej fali nacjonalistycznej prawicy może przeszkodzić lewica z jej wizjami globalnego solidaryzmu. Tyle, że przykład Grecji pokazał, że ta musiałaby być obecna w wielu krajach, bo inaczej będzie krucho. Ale kto wie, może Ikonowicz ma rację, że sposobem na przywrócenie do życia lewicy jest przedstawienie jakiegoś dalej idącego pomysłu na życie po neoliberaliźmie?

---

*Pewnego smaczku dodaje tu fakt, że pod pojęciem „nikt” powinno rozumieć się, że „labourzyści też nie”
**W kucowych opowiastkach zastanawia mnie zawsze, że strefę komfortu mają opuszczać właśnie biedacy i np. dużo ryzykować frankowym kredytem na mieszkanie w celu posiadania własnego kąta. Lolek nie słyszy za to za bardzo nawoływań, by swoją strefę komfortu opuścili bogacze, tj. by zamiast lokować kapitał w dogonionej rencie, zainwestowali w ryzykowny biznes. Chociaż tu strata paru miliardów nie oznacza bynajmniej bezdomości.
***Np. taka komuna dała w kość wielu ludziom. Tymczasem odszkodowania otrzymał głownie kościół oraz właściciele ziemsko-kamiennicowi. No, ostatnio (po 25 latach od obalenia komuny) na jakieś ochłapy mogą też liczyć Ci co bardziej tłamszeni przez komunę dysydenci, którzy po przewrocie nie dorwali się do koryta z ośmiorniczkami, więc klepią biedę.